Hoşdülbent Türküleri
Yaprak dalında güzel
İnsan yurdunda...
1
Yürüyorum
İki yanım
yokluğunla kavruluyor
Çaresizlik,
yangınlar götürsün seni
Çiğdem
çiçek açanda
Gecenin bu
deminde
Özlemlerim
tortulaşıp yüreğime çöküyor
Mutlak bir
şiir yazmalıyım
Yağmurlara
bulansın her bir dizesi
Erkence
çekilsin sevdalar doruğuna
Yüreklerin
aşka doymazlığı var
Kuşlar
çekip gitmesin
2
Fabrika
bacaları
Radyasyon
yağmuruyla ıslanmış
Özgürlük
ateşini elimizle taşırken
Pencerenin
pervazına sabah güneşi çalmış
Sevgilim
Dünya yeni
bir güne hazırlanıyor
Ala şafak
yıldızların ortasına bakarak
Sevdalı
gözlerine selam diyorum
Zulüm
çakırkeyif, efsunlu
Çizgilerin
morardığı zaman kısırlığında
Yine
kimler gelecek, kaçamak sevdalarla
Akşamüstü
odaya
Ayaklarım
ansızın
Zulümlerin
çevresini dönüyor
Gözlerim
aynalara dökülecek az sonra
3
Nere
gitsem
Nerde dursam
bilmiyorum
Sıkıntılar
bitmeyen merdivenler misali
Ellerime
kelepçe vuruyor yokluğun
Aklımı
yitiriyorum
Ozan şiir
yazma derdine düşmüş
Sırtı
siyaha boyanmış camların ötesinde
Ben seni
düşünüyorum
Gözlerin
bir dizeye imge olduğu zaman
Gülücükler
yanağına dökülsün
Sevinçler
kucağına
Ellerinde
Yuvasına
yem taşıyan dişi kuşun sevinci
Gözlerin
diyorum
Gözlerin
deniz ortası mercan
4
Uzanıp
öpüyorum, yağmurlar utanıyor
Susuyorum,
rüzgar sesimi gölgeliyor
Susuyorum,
bulutlarda ölümcül bir fırtına
Zemheri
çıldırasıya bir yaz kaçkını
Gözlerimin
çanağını usulca tırmalıyor
Ufuk uyum
içinde, sanırsın masal
Bir mani
dökülür aklımın köşesine
Edalı bir
mani
Çocukların
uçurtması kadar neşeli
Mavi
boşluk sevdamız
Çocukluk
günlerimin katili şehir
Seni
unutmayacağım
Her
şeyinle çiğneyip geçeceğim seni
Penceremi
okşayan sulu yağmurlar gibi
5
Dağlara
kar yağıyor
Türküler
gibi havada döne döne
Vadinin
ötesini görsün gözlerin
Bacalar
sarı
Bacalar
zehir
Bacalar
zulüm kusuyor
Bir ozan
olarak ben
Oturmuş
rüzgarın şarkısını yazıyorum
Ve büyük
olasılıkla böyle bilinir
»Yaş
odunlar yanmıyor
Yatanlar uyanmıyor
Girdim yarin koynuna
Deme sabah oluyor«
Dese de
bir Hoşdülbent türküsü
Biliyorum
insanlar mutlaka uyanacak
Sevgilim,
yağmur ruhlum, gülbaharım
Acıların
çiçeğini kopar dalından
Çocukluk
günlerimin sevincini istiyorum
Zülüflerin
dokunduğu yerlerden.
Orhan Bahçıvan, »Halis
Kızılateş«
Şiiristan Merhaba, Memleket Yayınevi,
1989
Hoşdülbent Köyü
